Αφιέρωμα στον Μάνο Ελευθερίου
Συναυλία Αλληλεγγύης προς τους Πυρόπληκτους
Όλα τα έσοδα της συναυλίας θα διατεθούν στους πληγέντες από τις πρόσφατες πυρκαγιές
Ηρώδειο
Τετάρτη 29 Αυγούστου, 21:00

Το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου οργανώνει συναυλία - αφιέρωμα στον Μάνο Ελευθερίου, η οποία θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 29 Αυγούστου και ώρα 21:00.

Η συναυλία τελεί υπό την αιγίδα του Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.

Η φονική πυρκαγιά στο Μάτι ξέσπασε στις 23 Ιουλίου. Την προηγούμενη ημέρα έφυγε από τη ζωή ο ποιητής, στιχουργός και πεζογράφος Μάνος Ελευθερίου, ο οποίος μας χάρισε πάνω από 400 αγαπημένα τραγούδια, που μελοποιήθηκαν από τους σημαντικότερους συνθέτες της τελευταίας πεντηκονταετίας. Από τον “Άγιο Φεβρουάριο” του Δήμου Μούτση στα “Λαϊκά” του Μίκη Θεοδωράκη, από τη “Θητεία” του Γιάννη Μαρκόπουλου στο “Κάτω απ’ τη μαρκίζα” του Γιάννη Σπανού, από το “Ελεύθεροι κι ωραίοι” του Σταύρου Κουγιουμτζή στον “Άμλετ της σελήνης” του Θάνου Μικρούτσικου και το “Είν’ αρρώστια τα τραγούδια” του Σταύρου Ξαρχάκου, η υπογραφή του Μάνου Ελευθερίου ήταν αυτή που σημάδεψε τη δισκογραφία μιας ολόκληρης εποχής.

Συμμετέχουν αλφαβητικά οι καλλιτέχνες: Γιώργος Ανδρέου (Giorgos Andreou), Φωτεινή Βελεσιώτου, Manolis Lidakis | Μανώλης Λιδάκης, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Μιχάλης Μυτακίδης, Γιώργος Νταλάρας, Χρήστος Νικολόπουλος, Μίλτος Πασχαλίδης, Iro Saia (Ηρώ Σαΐα), Ασπασία Στρατηγού, Τάνια Τσανακλίδου (Tania Tsanaklidou), Maria Farantouri / Μαρία Φαραντούρη, Λάκης Χαλκιάς και πολυμελής ορχήστρα. Καλλιτεχνική επιμέλεια: Γιώργος Νταλάρας.
Ηρώδειο 29/08/2018
Κάτω απ΄ τη μαρκίζα - 1977 [
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Γιάννης Σπανός
1. Βίκυ Μοσχολιού
2. Χαρούλα Αλεξίου
3. Ελένη Τσαλιγοπούλου

Ό,τι από σένα τώρα έχει μείνει
σε μια φωτογραφία της στιγμής
είναι αυτό που δεν τολμούν τα χείλη
σ’ εκείνο το τοπίο της βροχής.

Όλα μου λεν πως έχεις κιόλας φύγει
κι ας λάμπει η ξενοιασιά της εκδρομής.
Εσύ όπου να πας, σ’ όποιο ταξίδι,
σε λάθος στάση θα κατεβείς.

Χρόνια μετά και κάτω απ’ τη μαρκίζα
σε βρήκα που `ρθες για να μη βραχείς,
ίδια η βροχή τα μάτια σου τα γκρίζα
μα τίποτα, όπως πάντα, δε θα πεις.

Μονάχα εγώ ρωτώ χωρίς ελπίδα
πού μένεις, πού κοιμάσαι και πώς ζεις,
κι εσύ που ξέρεις όσα η καταιγίδα
δεν έχεις κάτι για να μου