Kendine has müzik anlayışı ve gitara getirdiği şahsiyetli yaklaşımla 70'li yıllar müziğine çok şey katmıştır.Kendisine Türkiye'nin Elvisi demektense Türkiye'nin Cliff Richard'ı demek daha doğru olur diye düşünmekteyim.

70'li yıllarda yapmış olduğu solo gitar albümlerinin yanında Banu Kırbağ ve kardeşi Hülya ile ülkemizin ilk çok sesli müzik gruplarından biri olan Zafer Banu Hülya'yı oluşturmuş, zamanının ötesinde düzenlemeler yapmış, yaptığı düzenlemelerde senfonik öğelerle modernist akımları (disco gibi) bir arada kullanmış ve şu an can çekişmekte olan müzik piyasasında tek bir makinadan üretilen saçma müziklerin karşısında hala ayakta kalmayı başarabilen koskocaman işlere imza atmış.

80'li yıllardaki müzikte yozlaşma ve yaşam tarzındaki değişim neticesinde bir iki taverna albümü yayınlamış ve arabesk fantazi albümlerde de aranjör olarak yer almıştır. mayasında bu tarz işlere yatkınlık olmayan üstat bu durumdan hiç haz etmemiş olacak ki kısa süren ve bir kaç albümle sınırlı olan bu dönemin ardından müziğe küsmüş ve bizi o müthiş işlerinden mahrum bırakmıştır.

Ne yazıktır ki kendisini yeni nesil tanımamakta, fakat kim olduğunu bilmeden Kemal Sunal filmlerindeki müziklerin peşinden koşmakta, "bu süper düzenleme kime ait" şeklinde merak etmekte ancak üstadın hakkı hiçbir dönemde verilmediği için bilgi çöplüğüne dönen internette bu konudaki bilgiye bile sağlıklı ulaşamamaktadır. bununla birlikte üstadın bu filmlerde kullanılan müziklerden telif hakkı almadığını, bir çoğunun yönetmen tarafından izinsiz kullanıldığını ve sonrasında sinemanın durumu da müzikten farksız olarak içler acısı olduğu için kendisinin telif hakkından feragat ettiğini de belirtmekte fayda var. Zaten Kemal Sunal bile filmlerinin tv'de yayınlanmasından telif alamamasından yakınırken kim takar yalova kaymakamını anlayışındaki yapımcı, yayıncılar tarafından emeği hiçe sayılmıştır...

Söz/Müzik/Beste: Neşet Ertaş