If You Forget Me, poem by Pablo Neruda.
Music : Samuel Barber, Adagio for Strings
Just reciting : http://www.youtube.com/watch?v=8iG2JuURG7E

I want you to know
one thing.

You know how this is :
If I look
at the crystal moon,
at the red branch
of the slow autumn at my window,
If I touch
near the fire
the impalpable ash
or the wrinkled body of the log,
Everything carries me to you,
As if everything that exists,
aromas, light, metals,
were little boats
that sail
toward those isles of yours that wait for me.

Well, now.
If little by little you stop loving me
I shall stop loving you.
Little by little.

If suddenly you forget me,
Do not look for me,
for I shall already have forgotten you.

If you think it long and mad,
the wind of banners
that passes through my life,
and you decide
to leave me at the shore
of the heart where I have roots,
Remember,
that on that day,
at that hour,
I shall lift my arms
and my roots will set off
to seek another land.

But ...
If each day,
each hour,
you feel that you are destined for me
with implacable sweetness,
If each day a flower
climbs up to your lips to seek me,
Ah my love,
Ah my own,
In me all that fire is repeated,
In me nothing is extinguished or forgotten,
My love feeds on your love,
beloved,
and as long as you live it will be in your arms
without leaving mine ...


Ένα
θέλω να ξέρεις.

Ξέρεις πώς είν'αυτό :
Εάν κοιτάξω
το κρυστάλλινο φεγγάρι,
το κόκκινο κλαδί
του αργού φθινοπώρου στο παράθυρό μου,
Εάν αγγίξω
πλάι στη φωτιά
την ατάραχη στάχτη
ή το ρυτιδωμένο σώμα του ξύλου,
Όλα με φέρνουν σε σένα.
Λες και ό,τι υπάρχει,
αρώματα, φως, μέταλλα,
ήταν μικρά πλεούμενα που ταξιδεύουν
προς εκείνα τα νησιά σου που με περιμένουν.

Ωστόσο,
Αν λίγο λίγο πάψεις πια να μ' αγαπάς
θα πάψω κι εγώ να σ' αγαπώ,
Λίγο λίγο.

Κι αν ξαφνικά
με ξεχάσεις
μην ψάξεις για μένα,
γιατί θα σ' έχω ήδη λησμονήσει.

Αν θεωρήσεις ότι κρατάει πολύ κι είναι τρελός
ο άνεμος από σημαίες
που περνάει απ' τη ζωή μου,
κι αποφασίσεις
να με αφήσεις στην όχθη
της καρδιάς που έχω ρίζες,
Θυμήσου
πως εκείνη τη μέρα,
την ώρα εκείνη
θα σηκώσω τα χέρια
και θα βγουν οι ρίζες μου
για ν' αναζητήσουν άλλη γη.

Όμως ...
Αν κάθε μέρα,
κάθε ώρα,
νιώθεις προορισμένη για μένα
με γλυκύτητα αψεγάδιαστη,
Αν κάθε μέρα ανεβαίνει
ένα λουλούδι στα χείλη σου για να με βρει,
Αχ αγάπη μου,
Αχ δικιά μου,
Μέσα μου όλη τούτη η φωτιά θα επαναλαμβάνεται,
Μέσα μου τίποτα δε θα σβήσει ούτε θα ξεχαστεί,
Η αγάπη μου τρέφεται από την αγάπη σου, αγαπημένη,
Κι όσο θα ζεις θα είναι μες στην αγκαλιά σου
χωρίς απ'τη δική μου να φύγει ...