Μια ζωή αφιερωμένη στη μεγάλη του αγάπη, τον Ολυμπιακό. Ακόμα και η οικογένεια του, τον είχε κατά κάποιον τρόπο «επικηρύξει», καθώς τα μόνα σπίτια που ήξερε ήταν το Στάδιο Καραϊσκάκη, το Παπαστράτειο και αργότερα το ΣΕΦ. Ακολουθούσε τον Ολυμπιακό εντός κι εκτός έδρας. Εντός κι εκτός Ελλάδας. Σε ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ, παντού. Οι ήχοι της τρομπέτας του, σε συνδυασμό με το δυναμικό κόκκινο παλμό της εξέδρας, έδιναν μια αίσθηση υπεροχής του ολυμπιακού κόσμου έναντι των υπολοίπων.

Έγινε «ιερό σύμβολο» της εξέδρας στο Καραϊσκάκη. Μόλις ακουγόταν η «θρυλική» τρομπέτα, οι πάντες σιωπούσαν. Τα χέρια σηκώνονταν ψηλά! Μικροί, μεγάλοι, όλοι είχαν λάβει το μουσικό παράγγελμα του. Εκείνος έπαιζε με την τρομπέτα του το γνωστό "πολεμικό" παιάνα, για να ακολουθήσουν έπειτα οι οπαδοί με το γνωστό «Ο-λυ-μπιακός, Ο-λυ-μπιακός».

http://bit.ly/Attilio_Afieroma