Με σκόρπισες ξανά στους πέντε ανέμους
για μια φορά ακόμη με εκδικείσαι
να είσαι εδώ και όμως να μην είσαι
κι ενώ πως δεν θα φύγεις προσποιείσαι -- να
γίνεσαι άνεμος κι εσύ.

Με σκόρπισες ξανά στους πέντε ανέμους
για μια φορά ακόμα με παιδεύεις
μ' ένα τίποτα με συντροφεύεις
κι από το τίποτα τα πάντα κλέβεις -- και
γίνεσαι άνεμος κι εσύ.

Κι εγώ σαν άνεμος θα φύγω θα χαθώ
κι όπως θα φεύγω φως μου, θα σε ονειρευτώ
να μ' αγκαλιάζεις κι εγώ να προσπαθώ
για μια φορά να σ' αρνηθώ.
Θα σ' αρνηθώ
Κι εγώ σαν άνεμος θα φύγω θα χαθώ
κι όπως θα φεύγω φως μου, θα ερωτευτώ
τους πέντε άνεμους. Μ' αυτούς θα ξεχαστώ
και δεν θα ξαναρθώ

Με σκόρπισες ξανά στους πέντε ανέμους
τα χρόνια μου μαζί τους να ξοδεύω.
Αγκάλιασα κι εγώ τους πέντε ανέμους
κι απ' ό,τι σε θυμίζει δραπετεύω -- και
γίνομαι άνεμος κι εγώ.

Με σκόρπισες ξανά στους πέντε ανέμους
και τώρα πια μ' αυτούς θα ταξιδεύω.
Λάτρεψα κι εγώ τους πέντε ανέμους
τις νύχτες τους φιλώ και τους χαϊδεύω -- και
γίνομαι άνεμος κι εγώ... Στίχοι: Ιφιγένεια Γιαννοπούλου Μουσική: Στέφανος Κορκολής Πρώτη εκτέλεση: Κωνσταντίνα & Στέφανος Κορκολής