Ο αρχέγονος, διονυσιακός ήχος της ασκομαντούρας.
Η ασκομαντούρα είναι απόγονος του άσκαυλου, ενός αρχαιότατου πνευστού μουσικού οργάνου για το οποίο υπάρχει αναφορά στη «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη.
Ο μεγαλύτερος κωμικός ποιητής της αρχαίας Ελλάδας σύγκρινε μάλιστα τον ήχο που βγάζει ο άσκαυλος, όργανο-σύμβολο της ιερής μέθεξης, με αυτόν που κάνουν οι μέλισσες.

Στίχοι-Μουσική: Παραδοσιακοί
Ερμηνεία: Κωνσταντίνα Πάτση
Γκάιντα: Βασίλης Γραμματικός
Νταϊρές: Γιάννης Γευγελής

Τον Γιώ-, καλέ, τον Γιώργο τον επιάσανε
και στην φυλακή τον πάνε, Ελενιώ μ’ δε σε ρωτάνε

Η Ελενιώ καθόντανε,
κει στην άκρη στο ποτάμι Ελενιώ μ’ δε σε ρωτάνε
Με το ποτάμι μάλωνε,
ποταμάκι κάνε ξέρα θέλω να περάσω πέρα
Να πάω να διώ το Γιώργο μου,
τον πολύ αγαπητό μου που ν’ τα μάτια και το φως μου
Όσα φλουριά μού δώσανε,
όλα όλα θα τα δώσω τον Γιώργο μου να γλιτώσω
Κι αν δε μου φτάσουνε κι αυτά
θα πουλήσω τα προικιά μου κι ας μαλώνει η πεθερά μου