"...Μα την ώρα που έκανε να πηδήξει στο καράβι, θυμήθηκε το κόνισμα.
— Μπρε, και ξέχασα τον Άι-Νικόλα! είπε.
Γύρισε πίσω, έτρεξε κούτσα κούτσα και τον ξετόπωσε από τα βράχια. Τον βούτηξε στη θάλασσα να δροσερέψει, ύστερα του φίλησε τα δυο του χέρια, που έσταζαν αρμύρα.
— Καλά τα κατάφερες στον ερχομό, καπετάν Νικόλα μου, είπε, άιντε γεια σου, μη με ντροπιάσεις και στο γυρισμό και μα τη θάλασσα, τάξιμο κάνω να βάλω στο Αγιον όρος να σε ζωγραφίσουν με κοντοβράκια και με μαύρο φεσάκι και μ' ένα κανοκιάλι στο χέρι, σαν το Μιαούλη. Μιαούλης κι Άι-Νικόλας, ένα! έτσι θα 'μαι πιο σίγουρος.
Σάλταρε στο καράβι, μαζώνουνταν κιόλα τα σύννεφα στον ουρανό, σκοτείνιασε ο κόσμος, απόγειο αεράκι φύσηξε, άρχισε να μπαμπακιάζει η θάλασσα. Έπιασε το κανοκιάλι ο καπετάν Στεφανής, έρημο το πέλαγο, έκαμε το σταυρό του.
— Στ' όνομα του Θεού, είπε, σηκώστε την άγκυρα, παιδιά!
Άι-Νικόλα, φεύγουμε!"
Νίκος Καζαντζάκης: Ο Καπετάν Μιχάλης

Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Ερμηνεία: Γιώργος Ρωμανός

"Μυθολογία" Δίσκος 1965

Με τη φουρτούνα
και το σιρόκο
ήρθε μια σκούνα
απ’ το Μαρόκο

Με τον αγέρα
και με τ’ αγιάζι
πάει μια μπρατσέρα
για την Βεγγάζη

Άγιε Νικόλα
παρακαλώ σε
στα πέλαγα όλα
λουλούδια στρώσε

Με τον ασίκη
τον μπουρλοτιέρη
ήρθ’ ένα μπρίκι
από τ’ Αλγέρι

Με την Ελλάδα
καραβοκύρη
πάει μια φρεγάτα
για το Μισίρι

Εικόνα: Αριστείδης Μιλάκης, Άγιος Νικόλαος, ο προστάτης των ναυτικών